Arıcılık macerası tüm hızıyla sürüyor...

Arıları Milas'tan Ödemiş Bozdağ'a oradan da Manisa merkeze taşıdık.
Öğreniyoruz...
Arılar iyi birer öğretmen, yanlış yada eksik yaptığında iğne uyarısı yapıyorlar...

Burası bozdağdaki arılığımız... umduğumuzu bulamadık ama ben doğasını sevdim...

Baran'da arılıkta... Biraz ısrarla gelmiş olsada bence yakıştı. Baran ve Anneannesi... Oda şimdilik körükçü... 

Işık'da geldi arılığa ama arabada uyuyor... :)

Odun ateşinde ve güveçte kuru fasulye harikaydı... Mesure'den...

petekler güneşte yumuşayacak sonra çıtalara takacağız...

Bilal abi çok destek oldu... iyi bir arıcı adayı... seneye oda alacak bir iki kovan...

arılar deve dikenine baıyılıyor umarım iyi balda yaparlar... arıcı deyimiyle "daha parmağımızı yalamadık."

 Körükçü Bilal Abi. O "arıcı adayı diyelim" diyor ama bence körükçü daha iyi yakışıyor...

Bu arılığımızın son hali Manisa'dayız artık... 

Bu ağacın adını bilen var mı?

Muğla'da bahar bitiyor... Yaylalara... Ödemiş Bozdağ Ovacık Köyü...

Milas Bafa ve Kuşadası Doğanbey'de olmak üzre iki arılıkta da iş yok bahar bitmek üzere. Arılar taşınacak. Önce yer tespiti için yaylaları dolaşıyoruz.
Karar verildi: Arılar Ödemiş Bozdağ Ovacık Köyüne taşınacak. Rakım: 1200...
Önce Bafa'daki arılık taşınıyor. Hava kararır kararmak yüklüyoruz kovanları kayınvalidemin "akkız" diye isim verdiği hyundai pikapla yapıyoruz taşınma işini...

Sabah olmadan arılar yeni arılıkta olmalı. Gece saat üç civarı varıyoruz Ovacık köyüne...





Arılar yerleştirildikten sonra çadırımızı kuruyoruz.
Hava buz gibi...

Kayınpederin Mahruti tipi emektar çadırını kuruyoruz...

Ertesi gün Doğanbeydeki arılar gelecek. 

Sabah kahvaltısı karlı Bozdağ'ın önünde. Kuş sesleri salkım salkım...

 Aynı tempoda yola çıkıyoruz. Ertesi gece bu iş tamamlanıyor. 

Arılığın son hali bu sıra arıların bal yapmasını beklemekte...

Bir gün sonda polenler dolmaya başladı bile peteklere...

Petekler tam olarak dolduğunda polenli petek satışları başlayacak, kıymet bilene...

Arılar 20 Nisanda Doğanbeye taşındı, çama...

Bu taşınmada ben bulunamadım, Ani oldu...

 Bu Doğanbeydeki arılığımızın uzaktan görünümü...

Hayatımda yeni bir sayfa: Arıcılık...

Yıllardır isteyip bir türlü cesaret edemediğim bir hayaldi arıclık. Sonunda 04.04.2012 günü 38. yaş günümde nihayet başladım arıcılığa.

Kayın pederin yanında bir çırağım artık. 

Arıcı çırağı. Başlangıç olarak beş adet kovan aldım, bir kovanda kayın pederden etti altı.

İlk iş kovanların bakımı. Ateşle dezenfekte edip boyuyoruz kovanları. 

Sonra arıları, arı satın aldığımız arıcının kovanlarından kendi kovanlarımıza aktarmak ve arıları bölmek.
Arılarda arılıkta iki katına çıkıyor. Bölünen arılar asıl kovanlardan en az beş kilometre olmak üzere başka bir arılığa taşınıyor.
Arı bölerken en önemli konu ana arının görülmesi ve ana arının asıl kovanda kalması...

Artık kovan sayım on iki... :)

Öğlen yemeği arılıkta kayın valideden...

Boyanınca güzel oldular. 

Hadi arılar çalışın, çalışın...