1 Eylül 2009 Salı

Hayatımda yeni bir sayfa: Arıcılık...

Yıllardır isteyip bir türlü cesaret edemediğim bir hayaldi arıclık. Sonunda 04.04.2012 günü 38. yaş günümde nihayet başladım arıcılığa.
Kayın pederin yanında bir çırağım artık. 
Arıcı çırağı. Başlangıç olarak beş adet kovan aldım, bir kovanda kayın pederden etti altı.













İlk iş kovanların bakımı. Ateşle dezenfekte edip boyuyoruz kovanları. 























Sonra arıları, arı satın aldığımız arıcının kovanlarından kendi kovanlarımıza aktarmak ve arıları bölmek.
Arılarda arılıkta iki katına çıkıyor. Bölünen arılar asıl kovanlardan en az beş kilometre olmak üzere başka bir arılığa taşınıyor.
Arı bölerken en önemli konu ana arının görülmesi ve ana arının asıl kovanda kalması...



Artık kovan sayım on iki... :)





Öğlen yemeği arılıkta kayın valideden...





Boyanınca güzel oldular. 
Hadi arılar çalışın, çalışın...